Шумные воробушки
Тупмалли
Сад пахчинче
Чи лайăх тетте
Мамăк çăмхасем
Санюк
Чарусăр çерçисем
Раман
Вăрăм мăйрака
Путене
Арçын аппа
Çамрăк ӳнерçĕ
Автан васкатать
Кушак çури
Пăрусем
Пултăр тăнăç çĕр тĕнче
Содержание
В саду
Яркая игрушка
Пушистые клубочки
Синеглазая Санюк
Шумные воробушки
Роман
Длинные рога
Перепёлка
Девочка-неряха
Лена-художница
Торопышка-петух
Котёнок
Телята
Сад пахчинче
Умăмра – ем-ешĕл сад,
Хăй патне мана туртать.
Сар улмийĕ – куç тулли,
Илĕртет чие çырли.
Хурлăханĕ хуралать,
Тутлă сĕткенпе тулать.
Хăмла çырли хĕрелет:
«Татăр, тăкăнатăп», – тет.
Çерем çинче – çĕр çырли,
Çакă çимĕç – чи сипли.
«Хăналанăр, тусăмсем!» –
Тет вăл хăй патне чĕнсе.
В саду
Ранним утром
В сад иду.
Хорошо у нас в саду!
Яблонь столько,
Что не счесть.
Вишня солнечная есть.
А смородина черна,
Соком налита она.
И малины рдяный куст –
Нежны ягодки на вкус.
Просят каждого в саду:
«Собирайте! Опаду!»
Земляники огонёк,
Словно красный уголёк.
Спрятался в траве густой:
«Мимо не спеши! Постой!
Угощайся, не ленись,
Только ниже наклонись!»
Чарусăр çерçисем
Йывăç çинче, пахчара,
Çерçисем чĕвĕлтетеççĕ.
Шав çĕкленнĕ таврара:
– Чĕрик! Чĕрик! Чĕрик! – теççĕ.
Лара-тăра пĕлменрен
Турат çинче сиккелеççĕ,
Ахальтен е кирлĕрен:
– Чĕрик! Чĕрик! Чĕрик! – теççĕ.
Килĕшрĕç таçта кайма,
Пăр-р! та пăр-р! вĕçсе саланчĕç.
Вĕрене тураттисем
Йывăр тиеврен пушанчĕç.
Сад роскошен и велик,
И на всю округу
Окликают: «Чик-чирик!» –
Воробьи друг друга.
Непоседы прыг да скок
С ветки на макушку,
Обсуждают, видно, впрок
Все дела друг дружки.
Чик-чирик! да чик-чирик!
Всё одно и то же,
До чего ж смешной язык
Воробьиный всё же!
Сговорились – и тотчас
Упорхнули шустро.
Листьям клёна стало враз
И легко, и грустно…